BLOGS

Blog door Ankie Stuijts

Een baaldag....

Het is nog vroeg in de middag en ik heb het gevoel alsof ik al 48 uur op ben. Met een doffe blik zit ik achter mijn laptop en ik heb voor mezelf maar een wijntje ingeschonken. Zo denk ik niet aan mijn haarmodel coupe à la “ontploft” waar vandaag niets mee te beginnen is.

Ik denk – hoop bijna – dat iedereen wel eens zo een dag heeft dat niets lijkt te lukken of uit je handen lijkt te komen. Zo een dag dat je een rode peper hakt en een zaadje daarvan in je oog wrijft. Je toch door blijft hakken en dan je vinger, door het beperkte zicht, daarin mee neemt. Jezelf omdraait om een pleister te zoeken en daarbij vergeet dat de hond nog achter je ligt. Ik heb vandaag dus zo een dag.

Niet zo dramatisch, maar genoeg om van een baaldag te spreken. Vanmorgen was dus de schrik er al dat ik tijdens het douchen constateerde dat mijn crèmespoeling op was en mijn auto in de garage stond dus ik geen vervoer had om nieuwe te halen. Dan maar een dagje binnen met het bosje stro op mijn hoofd, dacht ik met nog met goede moed voor mezelf. Na het douchen, dit ging voorspoedig, wilde ik naar het handdoekenrek grijpen. Er zat een zeer grote spin op. Gelukkig, net op tijd, dacht ik. Ik pakte een nieuwe handdoek uit de la. In de slaapkamer kleedde ik mij aan. Ik trok mijn nieuwe, mooie, dure blouse aan. Voorts begaf ik me, heldhaftig als ik ben, opnieuw naar de badkamer. Ik wilde mij daar opmaken.

Toen ik echter een blik op de wc wierp, meende ik dat deze wel een kleine beurt kon gebruiken. Ik nam de fles chloor ter hand en begon stevig te borstelen. Toen ik in een flits besefte dat ik mijn andere hand vasthield aan het handdoekenrek. Ik keek naar mijn arm. Daarop zat de zeer grote spin. Hierop besloot ik, al kan ik niet echt van een besluit spreken, mezelf met de wc-borstel te verdedigen. Ook sprong ik de badkamer uit, waarbij ik met mijn mouw aan de deurklink bleef haken. Ik hoorde iets scheuren…

Nu zit ik verslagen onderuit achter mijn bureau. Met uitzicht op de tuin, kijkend naar de waslijn waar mijn mooie, nieuwe, dure, nieuwe blouse aan hangt. In de mouw zit een groot gat. En de blouse is wat vlekken rijker, chloorvlekken. De spin is nog steeds spoorloos, wat mijn gemoedsrust niet echt ten goede komt, dus drink ik mijn glas leeg en hoop morgen op een betere dag!

bron: www.gooisch.nl

Lees meer over: