Chantal hield van de uiterlijke schijn die bij haar glanzende loopbaan hoorde. “Ik wilde graag laten zien dat ik ertoe deed, maar diep vanbinnen voelde ik me leeg. Ik had een laag zelfbeeld en voelde me erg onzeker. Met mijn man had ik bij tijd en wijle heftige ruzies. Ik was verbaal niet tegen hem opgewassen. Onze relatie was ongelijkwaardig en daardoor werd ik alleen maar nog onzekerder. Na de zoveelste ruzie was ik het zo ongelooflijk zat dat ik mijn spullen heb gepakt en tijdelijk in een appartement van een vriendin ben gaan wonen.”
Florence Nightingale
Dat was een belangrijk keerpunt in haar leven. “Al jankend op de bank, met zwarte strepen van uitgelopen mascara op mijn gezicht, vroeg ik me wanhopig af: wat wil ik nou? Stel dat ik niet meer hoef te voldoen aan de verwachtingen van de buitenwereld? Stel dat ik niet getrouwd ben, geen hypotheek hoef te betalen… Wat zou ik doen en willen?” Op dat moment dacht ze terug aan een gesprek met een coach, enkele jaren geleden. Hij vroeg haar wat ze wilde worden toen ze zeven jaar oud was. Florence Nightingale in Sub Sahara Afrika, was toen haar antwoord. “Die droom heb ik keihard weg gelachen”, vertelt Chantal. “Want wat moest een corporate meisje nou in Afrika? Ik, die nog nooit in een ontwikkelingsland was geweest? Die tot dan toe alleen maar was gewend aan georganiseerde vakanties, inclusief Samsonite koffer en beautycase?” Maar toen ze daar jankend op de bank zat, in het appartement van een vriendin, kwam dat diepe verlangen weer omhoog. “Gevoelsmatig wist ik dat als ik het nu niet ging doen, ik er ooit spijt van zou krijgen.”
Kenia
Chantal kwam in contact met een vrijwilligersorganisatie en voor een tijdelijk project vloog ze naar Kenia. Hier bleef ze vier maanden, ook al vond ze het doodeng om haar veilige haven achter zich te laten. Kenia was een eyeopener voor haar. “Nadat ik terugkwam als vrijwilligster heb ik samen met mijn man Paul een stichting opgezet waarmee we lokale projecten ondersteunden. Doordat ik steeds vaker naar Kenia afreisde, kwam ik erachter dat meisjes hier vijf dagen per maand, dus zestig dagen per jaar, niet naar school gaan omdat ze ongesteld zijn. Ze gebruiken middelen zoals doeken, kranten, zand en bladeren. Die lekken door, met als gevolg dat de meisjes zich schamen. Het maandverband dat wij kennen, is te duur of niet voorhanden. Die verhalen raakten me diep.”
Ze stapte naar een Keniaans onderzoeksinstituut en in samenwerking met hen heeft ze lokaal geproduceerd en wasbaar maandverband ontwikkeld: I-Care pads. De enorme veerkracht van de vrouwen op het platteland is een grote inspiratiebron voor Chantal. “Afrika wordt vaak ‘the lost continent’ genoemd. Ja, er is armoede, ziekte, droogte, overstromingen, noem maar op. Maar met name de Afrikaanse vrouwen bezitten over zoveel veerkracht, daar kunnen wij nog veel van leren.”
Gouden kooi
Het zakelijke leven op de Zuidas, het uiterlijke vertoon: Chantal mist haar oude leven totaal niet. “Ik had het lef om uit mijn gouden kooi te breken. Ik heb daardoor mijzelf als mens en vrouw ontdekt”, vertelt ze trots. Ze vervolgt: “Mijn relatie is gelijkwaardig geworden. Ik ben betekenisvol en heb door I-Care pads meer dan 55.000 meisjes en vrouwen bereikt. Ik heb mijn droom geleefd en kijk terug op een fantastisch avontuur.” Hoewel Chantal is gestopt met de I-Care business, voelt ze nog steeds sterk de missie om vrouwen in hun kracht te zetten. “Als spreker en coach wil ik vrouwen inspireren, zodat zij het lef hebben om de ‘Leading Lady’ van hun leven te worden. Het wordt tijd dat we onze vrouwelijke kracht omarmen.” Waar Chantal haar droom om Florence Nightingale te worden eerst lachend wegwuifde, herkent ze nu de kracht van deze icoon in zichzelf. “Florence Nightingale was iemand die tegen de stroom in durfde te zwemmen. Ze kwam uit een aristocratische familie in een tijd dat meisjes niet studeerden of werkten, maar ze deed het toch. Je hoofd boven het maaiveld uitsteken, het lef hebben om datgene te doen wat je te doen hebt, dat spreekt me heel erg aan.”