LIFESTYLE

Moniek Miedema kwam terug na een faillissement

Moniek Miedema (52) runde in Roemenië een groot confectiebedrijf, maar keerde berooid terug naar Nederland. Haar leven is een aaneenschakeling van leermomenten, en ze is nog lang niet uitgeleerd. “Morgen is aan niemand beloofd.”

Fotografie: Marieke Kessel
Fotografie: Marieke Kessel

Als jong meisje studeerde Moniek samen met haar tweelingzus aan de Balletacademie. Hun talent bleef niet onopgemerkt en de zusjes mochten in verschillende landen optreden, waaronder Duitsland en Griekenland. Uiteindelijk verhuisden ze naar Griekenland. “We verdienden hier geld als water”, vertelt Moniek. “We werkten voor een manager, maar toen we erachter kwamen dat hij ontzettend veel aan ons verdiende, zijn we onze eigen dansgroep begonnen.” Moniek verzorgde de kostuums voor de dansers en zo rolde zij de modewereld in. “Op een gegeven moment ging ik op vakantie in Roemenië, waar toentertijd veel confectiebedrijven gevestigd waren. Er stond een confectiebedrijf te koop, voor slechts 12.500 D-mark, wat echt helemaal niks was. Ik besloot om een sprong in het diepe te nemen.”

Overspelige echtgenoot

Dit bleek een goede keuze. Het bedrijf groeide en Moniek mocht voor grote merken als Valentino en Calvin Klein de kleding maken. Omdat ze ook graag zelf kleding bleef ontwerpen, werd één productielijn in de fabriek ingezet voor haar eigen kleding, die ze verkocht in Roemenië. “Helaas had ik toen een minder goede smaak wat betreft mannen”, vertelt ze. “Ik had een overspelige Griekse echtgenoot, die tijdens mijn vakantie in Nederland besloot om de zaak te plunderen. Mijn boekhoudster belde en vertelde dat hij alles had verkocht. Ik was toen zwanger van onze jongste zoon.” Moniek keerde terug naar Roemenië, maar het was te laat. Ook de rechtszaken die daarop volgden, mochten niet meer baten. Moniek: “Compleet berooid keerde ik terug naar Nederland met mijn kinderen.”

Nieuw begin

Maar Moniek is niet het type om bij de pakken neer te zitten. “Met mijn kinderen trok ik bij mijn tweelingzus in, ik kocht een naaimachine en begon met wat geleend geld mijn eerste eigen winkel in Leeuwarden, ByOni.” De collecties sloegen direct aan en al snel volgden winkels in Den Bosch, Groningen, Emmen en Zwolle. “In augustus 2017 was de opening van mijn zesde filiaal in de Grote Houtstraat in Haarlem en we zijn bezig met het openen van een winkel in Amsterdam”, vertelt Moniek trots. Het was ook een spannende tijd voor haar. “Alles wat je erin stopt, kun je verliezen. Al mijn vermogen zit in de aandelen van mijn bedrijf. Ik word geadviseerd door derden die hierin zijn gespecialiseerd. Als ik iets doe, wil ik het ook goed doen.” Inmiddels is Moniek gelukkig getrouwd met haar nieuwe man en ze werd weggegeven door haar twee zonen. Haar ‘jongens’, nu 26 en 20 jaar oud, voelen zich inmiddels helemaal thuis in Nederland, al was het voor hen zeker spannend om naar Nederland te verhuizen. “Voor mijn oudste zoon was het erg moeilijk. In Roemenië woonden we in een groot huis en nu moesten we echt vanaf nul beginnen. Het enige wat we hadden, was een koffer, een auto en onze hond. Dat was voor hem wel moeilijk te begrijpen.” Voor Moniek voelde die tijd wederom als een sprong in het diepe. “Je moet dan gewoon gaan zwemmen, je hebt geen keuze. Ik was alleen, had een eigen bedrijf en had twee kinderen op te voeden. Zij groeiden op bij mij in de winkel, waar ze na schooltijd in het atelier speelden.”

Dankbaar

Moniek is trots op haar kinderen, maar ook zeker op zichzelf. “Het is gewoon ontzettend gaaf als je vrouwen in jouw kleding tegenkomt. Door wat er gebeurd is, heb ik geleerd om alle materie los te laten en blij te worden van de kleine dingen. In Roemenië had ik een kast van een huis en een schoenenkast zo groot en zo vol, dat wil je niet weten. Ik heb daar afscheid van genomen en geniet van wat ik wel heb.” De laatste jaren heeft Moniek twee dierbare vriendinnen verloren. Eén vriendin kreeg op 46-jarige leeftijd een hartstilstand en een andere vriendin werd vermoord door haar ex-man. Dit heeft haar geleerd om van elke dag te genieten. “Je moet nooit bang zijn om oud te worden. Ik werk in een vakgebied waar iedereen vecht tegen ouderdom, maar ik vind dat je elke dag die je krijgt, moet omarmen.”

 

 

Lees meer over: