Wat je vooral niét gemist hebt aan kerst

De ‘zin’ in kerst begint meestal al in november als het niet eerder is. De gedachte van een versierde stad, de hele familie bij elkaar, al etend, al lachend, al pratend, zorgt voor warme gevoelens. Ronduit vol liefde en vreugde.

In de weken die volgen begint het: stress, stress en nog eens stress. Dat is een woord wat kerst typeert. Vrouwen zijn al weken van tevoren bezig met dé perfecte outfit. Wordt het een jurkje, een jumpsuit of toch een rok? Met nog wat bestelde bijpassende schoenen en sieraden zijn we tegenwoordig vaste klant bij PostNL. Zelfs de kerstboom wordt bij sommige geluksvogels aan huis bezorgd. Wél jammer dat de versierservice er niet bij zit of je moet je vriend lief aankijken. Na een hoop gezweet en gezwoeg staat die dan eindelijk. Vol trots laat je je creatie aan je naasten zien. Dat gevoel van vreugde verdwijnt als snel wanneer ze hun mening denken te moeten geven. ‘Ik had gouden ballen tóch mooier gevonden.’

Daarnaast draait kerst vooral om eten. Maar wat moet er op tafel komen staan? De verwachtingen zijn hoog en wie wil nou niet indruk maken op zijn of haar familie. De boekjes van de Albert Heijn, Jumbo en Plus worden massaal ingeslagen in de hoop op een succes recept. Maar al bij al eindigen we toch negen van de tien keer met carpaccio of garnalencocktail als voorgerecht.

Dan is het zover, kerstmis. De families verzamelen zich bijeen. Iedereen is compleet opgedoft. Met zijn alle bij elkaar en samen vooral veel en lekker eten klinkt ideaal, niet? Niks is minder waar als je uiteindelijk naast je schoonmoeder aan tafel beland, die ook nog eens in de overgang blijkt te zijn. Laat staan je o zo schattige neefje en nichtje, die uit ongeduldigheid met de aardappelkroketjes gaan gooien, great. Niet te vergeten ome Jan als buur, die na drie biertjes zichzelf als de komiek van de avond beschouwd (god mag weten waarom). Je zus is chagrijnig omdat haar gevulde rollade mislukt is (die ook écht niet te pruimen was). Uit pure frustratie oppert je vader om (in de regen en al) een familiewandeling te gaan maken. ‘Even er uit, je bent toch niet van suiker.’ Wiehoe, het leed is compleet. Dus ja, dan weet je het wel. Dag vrolijke, vredige, gezellige kerstdag.

Inmiddels vraag je jezelf af hoe het mogelijk is dat je wéér in de val van de Feestdagen bent getrapt en waarom je niet gewoon thuis op de bank bent gaan zitten met een slechte kerstfilm en een berg kerstkransjes. Gelukkig was daar alle ruimte voor dit jaar. Puntje bij paaltje was het missen van die ‘standaard kersttaferelen’ zo erg nog niet.