Ik hoop dat we dit snel kunnen afsluiten!

Af en toe heb ik nog steeds wanneer ik de auto parkeer bij het winkelcentrum en ik zie al die mensen met een mondkapje lopen dat ik nog met verbazing zit te kijken naar dit beeld. Bijna ongeloofwaardig dat dit echt gebeurd! Ook als je tegenliggers in de auto met een mondkapje op ziet zitten, moet ik nog steeds even schakelen.

Ik weet, we zijn al even onderweg, maar toch lijkt het of het nooit went. Net als wanneer je in de auto zit en net onderweg denkt "oh ja heb ik een mondkapje bij me?" Tegenwoordig heb ik in elke jaszak een mondkapje zitten, zo sta ik nooit voor een onverwachte drempel. Waarschijnlijk tegen de tijd dat het normaal voelt, zal het hopelijk voorbij zijn, deze corona-tijd.

En eigenlijk vreemd dat ik er zo insta, want ik heb mijn vader verloren aan Corona. In deze periode van afscheid was er echt alleen maar een leven van mondkapjes en heel veel handen wassen of reinigen. Dat zit er intussen bij mij wel vast in geprent. Zodra ik in de auto stap en ik heb bijvoorbeeld boodschappen gedaan en daarbij een karretje vastgehouden, dan is het eerste dat ik doe is mijn handen reinigen.

Ik realiseer het me ook wanneer ik het vergeten ben. Want als ik mijn haar uit mijn gezicht wil vegen (ook zoiets dat je veel bewuster doet), realiseer ik het me direct als ik mijn handen niet gereinigd heb. Maar wist je dat ik het afgelopen jaar nog niet één keer verkouden of grieperig ben geweest? Dat handen reinigen en geen handen schudden draagt daar vast aan bij!

Intussen zijn we gewoon een jaar verder! Mijn dochter wordt volgende maand 21 en hoe gaan we daar nog een leuk feest van maken. Het zijn momenten die je toch een gouden randje wilt geven en super creatief moet zijn. Een groot feest gaat het vanzelfsprekend niet worden, maar dat hopen we dan volgend jaar te doen. We gaan ervan uit dat deze corona-tijd in deze vorm er dan wel op zit. Het komt er eigenlijk op neer dat we leren er mee om te gaan, maar voor hoe lang nog?

Op dit moment geef ik me er een beetje aan over en leef met de opgelegde gedragsregels. Verder geniet ik toch enorm van het veel samen zijn met mijn gezin. Ik mis wel enorm de sociale contacten vooral via het werk. Vrienden ontmoet ik of 1 op 1 bij elkaar thuis of we maken een wandeling met elkaar. Als het straks mooier weer wordt kunnen we weer met een stel in de tuin af spreken.

Uiteindelijk blijf ik positief en ga er van uit dat deze Corona-tijd over een half jaar toch aardig gesmoord is! Hopen maar;)!