BLOGS

Blog door Ankie Stuyts

Ik wil wel, maar ik ga nooit

Nu de sportscholen weer open zijn wilde ik toch weer graag gaan. De wil is er echt maar ik kom er alleen nooit. Ik rij er wel eens met de auto voorbij maar dat is dan ook het dichtste bij dat ik er kom. Toen de sportscholen weer open gingen pakte ik eens dapper mijn sporttas in. Vlak bij de sportschool zag ik het logo van een parfumerie. Make-up, aanbieding, altijd mooi. Zou ik het nog redden? Ja, zeker weten. Ik parkeerde, pakte in de winkel een mandje en zag dat mijn favoriete parfum ook in de aanbieding was! Bij de kassa stond een rij. Inmiddels zag ik dat ik nog maar vijf minuten had voor de les begon. Het was now or never. Het werd never

Ik was namelijk heel dicht bij het tuincentrum. En wat zou het toch fijn zijn als ik mijn tuin weer wat eens op kon fleuren. Ik scoorde een kofferbak vol met plantjes en kocht een haring bij de viskraam. Omega 3-vetzuren, altijd goed!

Dit is echt een goede ochtend, probeerde ik mezelf voor de gek te houden. Ik somde de voordelen op:

  1. Ik had leuke plantjes voor in mijn tuin
  2. Ik zou straks haring eten, en dat is supergezond.
  3. Ik had winst gemaakt op mijn favoriete parfum en mooie make-up gescoord.

En dan was het nu tijd voor de sportschool. Ontspannen liep ik naar binnen, ik was er klaar voor. “Ik kom mijn abonnement opzeggen,” zei ik tegen de dame achter de balie. “En heb je daar je sportoutfit voor aangetrokken?” grapte ze. Ik nam mezelf even op: sportlegging, gympen, fleecejasje en haarband. I was born to run. Ik knikte verstrooid. Daarna vroeg de dame wat de reden was. “Eh…nou, ik ga nooit. Ik wil wel, maar ik ga nooit.” Ze kruiste het hokje ‘geen motivatie’ aan. Ik zette mijn handtekening onder het formulier. In de auto belde ik een vriendin. Ze vroeg wat ik had gedaan. Ik zei dat ik even in de sportschool was geweest. Geen woord van gelogen, toch?

Lees meer over: