De Labradoodle

Dertien jaar geleden moest de labrador van Arienne Heuker of Hoek vertrekken. Haar zoon was allergisch. Maar het verlangen naar een hond bleef. “Dan koop je toch een kale hond”, grapte haar man een keer. Dat zette Arienne aan het denken. Twee jaar na het afscheid van haar labrador landde op Schiphol een Australische labradoodle, geïmporteerd uit de Verenigde Staten. “Het was liefde op het eerste gezicht. En belangrijker, mijn zoon had geen last van zijn allergie”, vertelt Arienne enthousiast. Via via kwam Arienne in contact met nog een Nederlandse labradoodlebezitter. In Limburg. Zo kwam er een eerste nestje. “Dat was zo leuk dat we er nog een wilden. Maar toen hadden we opeens dertien labradoodlepups. Er moest een website komen, want ik wilde de pups verkopen aan de juiste mensen.” Als grap bedacht Arienne de naam Gooische Doodles. Ze maakte een logo van pups met Burberry sjaaltjes en riempjes.

“Die heb ik weer snel verwijderd, want mensen namen het te serieus.” De naam Gooische Doodles bleef en Arienne werd officieel fokker van Australische labradoodles. Op haar site staan verwijzingen naar de hond zoals: will to please, geurloos, 98 procent allergievrije en niet verharende vacht, keuze uit wol- of fleecevacht en infusions. Er is ook een matentabel. Want een labradoodle is er in varianten. De honden werden in korte tijd heel populair. “Toen mijn site live ging overwogen de Obama’s om een Australische labradoodle in huis te nemen. Ik werd platgebeld.”

Tien jaar geleden kwamen mensen specifiek voor een allergievrije hond, tegenwoordig kent bijna iedereen wel iemand met een labradoodle en wie wil er niet zo’n bijzonder lieve, niet verharende hond? Hoewel de tijd die je bespaart met stofzuigen moeiteloos wordt ingevuld met de uren die je bezig bent met kammen en trimmen. “Ik ben daar zelf niet zo handig in’’, vertelt Arienne. “Mijn eigen hond gaat net zo vaak naar de kapper als ik. Ik breng haar om de zes weken naar de trimmer.”

De labradoodle is allang niet meer alleen een Gooische hond. “Ik krijg per week wel veertig aanvragen voor een pup, uit heel Nederland”, zegt Arienne. Die populariteit herkent ook Mariska Benedict-Neuwirth van Gooische Hond. “Een paar jaar geleden werden mijn cursussen en uitlaatservice nog gevuld met golden retrievers en labradors, nu is veertig procent van de pups in mijn puppycursussen doodles.” Ook haar trimmers hebben een volle agenda.Vanwege de grootte worden er steeds meer soorten doodles aangeboden. Op internet stuit je bijvoorbeeld op de schnoodle, de cockapoo, de Irish doodle en zelfs de Saint-Berdoodle. “Dat is een commercieel verhaal”, zegt hondenkenner Martin Gaus daarover. “Men scoort met doodle in de naam van de hond, dat bevordert de verkoop. Maar met het één keer kruisen van bijvoorbeeld een poedel en een Sint Bernard heb je niet meteen een nieuw ras. Dan is het gewoon een leuke kruising met de ene keer heel veel poedel en de volgende keer veel meer Sint Bernard. Deze honden hoeven ook helemaal niet anti-allergie te zijn. Australische labradoodles worden heel zorgvuldig gefokt. Honden worden vaak verplicht gecastreerd of gesteriliseerd om zo ongewenste kruisingen te voorkomen. Door alleen te fokken met verantwoorde bloedlijnen blijft het ras vrij van gedragsproblemen of erfelijke gezondheidsproblemen.”

Martin Gaus begrijpt de populariteit van de Australische labradoodle en waarom ze ook als hulphond en blindengeleidehond worden ingezet. “Het is een makkelijk en gezond ras. Het is een buitengewoon empathische hond en hij is hyperallergeen.”